Oostenrijks Graskikker: Een Meester in Camouflage die zich Met Zonder Effort Aanpast aan zijn Omgeving!

De Oostenrijks Graskikker ( Pelophylax lessonae), een onopvallende maar fascinerende amfibie, heeft zich verspreid over grote delen van Centraal-Europa. Deze kikker, vernoemd naar de Oostenrijkse zoöloog Eduard Friedrich von Lesson, is een meester in camouflage en past zich moeiteloos aan zijn omgeving aan.

Morfologie: Een Kleine Kikker met Groote conférences

De Oostenrijks Graskikker heeft een vrij typisch kikkeruiterlijk, met een gestroomlijnd lichaam dat gemiddeld tussen de 5 en 9 centimeter lang wordt. Mannetjes hebben meestal een donkergroene rugkleur met onregelmatige bruine vlekken, terwijl vrouwtjes iets lichter van kleur zijn, met meer gevlekte patronen. Hun buik is wittig-geel met donkere stippen.

Een kenmerkend detail van de Oostenrijks Graskikker zijn de grote ogen met verticale pupillen, die een uitstekende nachtzicht bieden. De poten zijn krachtig en geschikt voor zowel zwemmen als springen.

Leefomgeving: Van Plassen tot Bosranden

De Oostenrijks Graskikker staat bekend om zijn tolerantie voor diverse leefomgevingen. Ze worden vaak aangetroffen in stilstaande waterlichamen zoals meren, vijvers en moerassen. Daarnaast komen ze ook voor in vochtige graslanden, weilanden en langs bosranden.

Een belangrijk aspect van hun habitatkeuze is de aanwezigheid van voldoende vegetatie, waar ze zich kunnen verbergen van roofdieren en een geschikte plek hebben om eieren af te zetten.

Voeding: Een Voorliefde voor Insecten en Kleine Wezens

Zoals de meeste kikkers, voedt de Oostenrijks Graskikker zich met levende prooien. Hun dieet bestaat voornamelijk uit insecten zoals vliegen, muggen, mieren en kevers.

Afhankelijk van de beschikbaarheid in hun omgeving kunnen ze ook andere kleine dieren eten, zoals slakken, wormen en zelfs kleine kikkervisjes.

Prooi	Percentage van het dieet
Insecten	80%
Worm	10%
Slakken	5%
Kleine Kikkervisjes	5%

Voortplanting: Een Carnaval van Geluiden en Dansen

De Oostenrijks Graskikker is een typische ‘broed-kikker’. De mannetjes zingen luide roepgeluiden om vrouwtjes te lokken. Deze geluiden, die lijken op een fluitend geluid, zijn vooral ’s nachts hoorbaar en kunnen soms wel erg intens zijn.

De voortplanting vindt plaats in het voorjaar, vaak rond maart of april. Mannetjes nemen een strategische positie in bij het water en roepen om vrouwtjes te lokken. Zodra een vrouwtje zich heeft laten verleiden, legt ze honderden eieren in lange strengen die aan de waterplanten worden vastgehecht.

Metamorfose: Van Kikkervisje tot Kikker

De eitjes ontwikkelen zich tot kikkervisjes met externe kieuwblazen en een staart. De larven voeden zich met algen en andere microscopische organismen in het water. Na ongeveer twee maanden ondergaan de kikkervisjes een metamorfose, waarbij ze hun kieuwblazen verliezen, poten ontwikkelen en langzaam transformeren tot volwassen kikkers.

Bescherming en Status: Een Soort met Gezag

De Oostenrijks Graskikker is over het algemeen een algemene soort die niet direct met uitsterven wordt bedreigd. Echter, habitatverlies door intensivering van de landbouw en vervuiling van waterlichamen zijn belangrijke bedreigingen voor deze kikkers.

Gelukkig zijn er maatregelen ondernomen om de populaties te beschermen, zoals het herstellen van wetlands en het creëren van bufferzones rond waterlichamen. Het is belangrijk om de leefomgeving van deze fascinerende amfibieën te beschermen, zodat toekomstige generaties kunnen genieten van hun karakteristieke roepgeluiden en camouflagekunst.

Curiosa:

• De Oostenrijks Graskikker kan tot 15 jaar oud worden in het wild.

• Ze zijn gevoelig voor veranderingen in waterkwaliteit, waardoor ze dienen als een indicatorsoort voor de gezondheid van ecosystemen.

• De roep van de mannetjes kan tot 2 kilometer ver klinken!